nuntii

Initio huius mensis, Organizatio Mundi Sanitarius (OMS) nuntiavit casus variolae simiae in Republica Democratica Congensi (RDC) et pluribus nationibus Africanis subito crevisse, quod casum salutis publicae momenti internationalis constituit.
Iam biennio abhinc, virus variolae simiae ut periculum salutis publicae internationalis agnitum est propter propagationem suam in multis terris, inter quas Sina, ubi virus numquam antea praevalens fuerat. Attamen, mense Maio anni 2023, cum casus globales decrescere pergerent, haec condicio necessitatis sublata est.
Virus variolae simiarum iterum impetum fecit, et quamquam nulli casus in Sinis adhuc inventum est, affirmationes sensationales virus per morsus culicum transmitti suggesta communicationis socialis Sinarum inundaverunt.
Quae sunt causae monitionis OMS? Quae sunt novae inclinationes in hac epidemia?
Num nova varietas virus variolae simiae per guttas et culices transmittetur?

Quae sunt notae clinicae variolae simiae?
Exstatne vaccinum ad variolas simiarum prohibendam et medicamentum ad eam curandam?
Quomodo se singuli protegere debent?

Cur iterum attentionem accipit?
Primo, hoc anno significanter et celeriter casuum variolarum simiarum nuntiatorum incrementum observatum est. Quamquam per multos annos casus variolarum simiarum in Republica Democratica Congensis continuo eveniunt, numerus casuum in patria nuntiatorum anno 2023 significanter crevit, et numerus casuum hoc anno adhuc annum priorem superavit, cum summa plus quam 15600 casuum, inter quos 537 mortes. Virus variolarum simiarum duos ramos geneticos habet, I et II. Data exstantia suggerunt symptomata clinica a ramo I virus variolarum simiarum in Republica Democratica Congensis causata graviora esse quam ea quae a stirpe epidemica anni 2022 causata sunt. In praesenti, saltem duodecim civitates Africanae casus variolarum simiarum nuntiaverunt, Suecia et Thailandia ambae casus variolarum simiarum importatos nuntiantibus.

Deinde, novi casus graviores videntur. Sunt relationes quae mortalitatem in infectione virus variolae simiae rami I usque ad 10% pervenisse dicunt, sed peritus ex Instituto Belgico Medicinae Tropicae credit notitias casuum cumulatas per decem annos proximos demonstrare mortalitatem rami I tantum 3% esse, quod simile est mortalitati infectionis rami II. Quamquam nuper inventum ramum Ib virus variolae simiae transmissionem inter homines habet et celeriter in certis ambitus diffunditur, notitiae epidemiologicae de hoc ramo valde limitatae sunt, et Republica Democratica Congensis transmissionem virus efficaciter monitorare et epidemiam moderari non potest propter annos belli et paupertatis. Homines adhuc carent cognitione informationis fundamentalissimae de virus, ut differentiae pathogenicitatis inter diversos ramos virus.
Postquam virus variolae simiae ut casum salutis publicae curae internationalis denuo declaravit, OMS cooperationem internationalem augere et coordinare potest, praesertim in promovendo accessu ad vaccina et instrumenta diagnostica, et in mobilizando opes pecuniarias ad melius exercendas praeventionem et coercitionem epidemiarum.
Novae proprietates epidemiae
Virus variolae simiae duas ramos geneticas habet, I et II. Ante annum 2023, IIb erat virus principale quod per orbem terrarum praevalebat. Hactenus, fere 96000 casus et saltem 184 mortes in 116 terris effecit. Ab anno 2023, principales eruptiones in Republica Democratica Congensi in ramo Ia fuerunt, cum fere 20000 casibus suspectis variolae simiae relatis; inter quos, 975 casus suspecti mortes variolae simiae acciderunt, plerumque in pueris 15 annorum vel minoribus. Attamen, nuper inventum ramus IIb virus variolae simiae nunc ad quattuor terras Africanas diffusum est, inter quas Uganda, Kenia, Burundi et Ruanda, necnon Sueciam et Thailandiam, duas terras extra Africam.
Manifestatio clinica
Variola simiarum et pueros et adultos inficere potest, plerumque tribus gradibus: periodo latenti, periodo prodromali, et periodo eruptionis. Medium tempus incubationis variolae simiarum nuper infectae tredecim dies est (inter 3 et 34 dies). Periodus prodromalis 1-4 dies durat et typice febre alta, dolore capitis, lassitudine, et plerumque augmentatione nodorum lymphaticorum, praesertim in collo et maxilla superiore, insignitur. Augmentatio nodorum lymphaticorum est proprietas variolae simiarum quae eam a varicella distinguit. Per periodum eruptionis, quae 14-28 dies durat, laesiones cutis modo centrifugo distribuuntur et in plura stadia dividuntur: maculas, papulas, vesiculas, et denique pustulas. Laesio cutis dura et solida est, cum finibus claris et depressione in medio.
Laesiones cutis crustas induent et exuentur, unde pigmentatio in area correspondenti post exutionem insufficientis erit, deinde pigmentatio excessiva erit. Laesiones cutis aegroti a paucis ad aliquot milia variant, praesertim in facie, trunco, brachiis et cruribus sitae. Laesiones cutis saepe in palmis et plantis pedum occurrunt, quod est manifestatio variolae simiae diversae a varicella. Plerumque omnes laesiones cutis in eodem stadio sunt, quod est alia proprietas quae variolam simiae ab aliis morbis cutis symptomaticis, ut varicella, distinguit. Aegroti saepe pruritum et dolorem musculorum experiuntur. Gravitas symptomatum et diuturnitas morbi directe proportionales sunt densitati laesionum cutis. Hic morbus gravissimus est in pueris et mulieribus gravidis. Variola simiae plerumque cursum se ipsum limitantem habet, sed saepe aspectus adversos, ut cicatrices in facie, relinquit.

Via transmissionis
Variola simiarum morbus zoonoticus est, sed epidemia hodierna inter homines praecipue per contactum propinquum cum aegrotis variolae simiarum transmittitur. Contactus propinquus includit cutem ad cutem (ut tangendo vel in actu sexuali) et os ad os vel os ad cutem (ut osculando), necnon contactum facie ad faciem cum aegrotis variolae simiarum (ut loquendo vel respirando prope se, quod particulas respiratorias infectiosas producere potest). In praesenti, nullae investigationes indicant morsus culicum virus variolae simiarum transmittere posse, et cum virus variolae simiarum et virus variolae ad idem genus orthopoxviri pertineant, et virus variolae per culices transmitti non possit, possibilitas transmissionis virus variolae simiarum per culices perquam infima est. Virus variolae simiarum per aliquod tempus in vestibus, stragulis, mantilibus, rebus, instrumentis electronicis, et superficiebus quas aegroti variolae simiarum in contactum venerunt permanere potest. Alii infici possunt cum his rebus in contactum veniunt, praesertim si vulnera vel abrasiones habent, vel si oculos, nasum, os, vel alias membranas mucosas tangunt antequam manus lavent. Postquam res fortasse contaminatas in contactum veniunt, eas purgare et disinfecere, necnon manus lavare, talem transmissionem impedire potest. Virus etiam ad fetum transmitti potest tempore graviditatis, vel per contactum cutis in partu vel post partum. Homines qui in contactum physicum cum animalibus virus portantibus, ut sciuri, veniunt, etiam variola simiarum infici possunt. Expositio per contactum physicum cum animalibus vel carne causata per morsus vel scalpturas, vel per actiones ut venationem, pellem detrahendam, laqueos capiendum, vel cibos parandos fieri potest. Caro contaminata quae non perfecte cocta est consumpta etiam ad infectionem viralem ducere potest.
Quis periculo obnoxius est?
Quicumque arcte cum aegrotis symptomata variolae simiae habentibus contactum habet, hoc virus variolae simiae infici potest, inter quos sunt curatores sanitatis et familiares. Systema immunitatis puerorum adhuc in evolutione est, et ludunt et arcte inter se agunt. Praeterea, non habent facultatem vaccinum contra variolas accipiendi, quod plus quam quadraginta abhinc annis intermissum est, itaque periculum infectionis relative altum est. Accedit quod homines cum functione immunitatis imminuta, inter quos sunt mulieres gravidas, in populationibus periculi alti habentur.
Curatio et Vaccina
Nulla medicamenta ad virus variolae simiae tractandum in praesenti praesto sunt, itaque principale consilium curationis est therapia sustentans, quae curationem eruptionis cutaneae, dolorem moderandum, et complicationum praeventionem complectitur. Duo vaccina contra variolas simias ab OMS probata sunt, sed in Sinis nondum introducta. Omnia sunt vaccina contra virus variolae attenuatum tertiae generationis. His duobus vaccinis absentibus, OMS etiam usum vaccini variolae emendati ACAM2000 probavit. Gao Fu, academicus Instituti Microbiologiae Academiae Scientiarum Sinensis, opus in Nature Immunology initio anni 2024 edidit, suggerens vaccinum proteinicum recombinant "duo in uno" virus variolae simiae, a strategia chimerismi multiepitopi designatum, a structura antigeni ductum, duas particulas virales infectiosas virus variolae simiae uno immunogeno protegere posse, et eius capacitatem neutralizandi contra virus variolae simiae 28 vicibus maiorem esse quam vaccini vivi attenuati traditionalis, quod schema vaccinationis alternativum tutiorem et scalabilem ad praeventionem et moderationem virus variolae simiae praebere potest. Turma cum Societate Biotechnologica Junshi Shanghai collaborat ad investigationem et progressionem vaccinorum promovendam.