nuntii

Cum difficultates in cursu honorum, problemata in relationibus, et pressiones sociales crescant, melancholia perseverare potest. Inter aegros, qui primum medicamentis antidepressivis curantur, minus quam dimidia pars remissionem continuam consequuntur. Normae de eligendo medicamento postquam secunda curatio antidepressiva deficit differunt, quod indicat, quamquam multa medicamenta praesto sunt, parvam inter ea differentiam esse. Ex his medicamentis, plurima argumenta probantia sunt ad augendum usum antipsychoticorum atypicorum.

In experimento novissimo, data experimenti ESCAPE-TRD referuntur. In experimento inclusi sunt 676 aegroti depressione affecti, qui saltem duobus medicamentis antidepressivis non significanter responderunt et adhuc inhibitores selectivos reabsorptionis serotonini vel inhibitores reabsorptionis serotonini-norepinephrini, ut venlafaxinum vel duloxetinum, sumebant. Propositum experimenti erat comparare efficaciam esketamini nebulae nasalis cum quetiapino liberationis sustinentis. Primum exitum fuit remissio post 8 septimanas post randomizationem (responsio brevis temporis), et secundarium exitum fuit nulla recidiva post 32 septimanas post remissionem post 8 septimanas.

Eventus demonstraverunt neutrum medicamentum efficaciam praecipue bonam demonstravisse, sed esketaminum nebula nasalis paulo efficacius erat (27.1% contra 17.6%) (Figura 1) et pauciores effectus adversos habuit qui ad discontinuationem curationis experimentalis perduxerunt. Efficacia utriusque medicamenti tempore aucta est: ante hebdomadem 32, 49% et 33% aegrotorum in gregibus Esketamini nebulae nasalis et quetiapini liberationis diuturnae remissionem consecutus erat, et 66% et 47% curationi responderant, respective (Figura 2). Paucissimae recidivationes inter hebdomades 8 et 32 ​​in utroque grege curationis fuerunt.

Insignis studii proprietas erat quod aegroti qui ex experimento deseruerunt aestimati sunt exitum malum habere (id est, cum aegrotis quorum morbus non in remissione erat aut recidivabat). Maior proportio aegrotorum curationem intermisit in grege quetiapini quam in grege esketamini (40% contra 23%), quod eventum fortasse breviorem durationem effectuum secundariorum vertiginis et separationis cum Esketamine nebula nasali coniunctorum et longiorem durationem sedationis et augmenti ponderis cum quetiapino liberatione diuturna coniunctorum reflectat.

Experimentum apertum erat, id est, aegroti sciebant qualem medicamentum sumerent. Aestimatores qui colloquia clinica ad mensuram Scalae Depressionis Montgomery-Eisenberg determinandam contulerunt, medici locales, non remoti, erant. Desunt solutiones perfectae ad gravem excaecationem et praejudicium anticipationis quod in experimentis medicamentorum cum effectibus psychoactivis brevibus temporis oriri potest. Quapropter necesse est data de effectibus medicamentorum in functionem physicam et qualitatem vitae publicare, ut certi simus differentiam observatam in efficacia non solum effectum placebo esse, sed etiam differentiam clinicē significantem esse.

Paradoxum grave talium experimentorum est quod medicamenta antidepressiva subito deteriorationem animi efficere et propensiones suicidales in parvo numero aegrotorum augere videntur. SUSTAIN 3 est studium extensionis longi temporis, apertum, experimenti Phase 3 SUSTAIN, in quo, ex observatione cumulativa 2769 aegrotorum – 4.3% – eventum adversum psychiatricum gravem post annos experti sunt. Attamen, secundum data ex experimento ESCAPE-TRD, similis proportio aegrotorum in gregibus esketamini et quetiapini eventus adversos psychiatricos graves experta est.

Experientia practica cum esketamini nebula nasali etiam favet. Cystitis et debilitas cognitiva pericula theoretica potius quam actualia manent. Similiter, cum nebulae nasales extra nosocomium administrari debeant, usus immodicus impediri potest, quod etiam auget casus recognitionis regularis. Adhuc, combinatio ketamini racemici vel aliorum medicamentorum quae abuti possunt durante usu esketamini nebulae nasalis rara est, sed tamen prudens est hanc possibilitatem attente observare.

Quae sunt huius studii implicationes in praxim clinicam? Nuntius gravissimus est hoc: semel aegrotus duobus saltem medicamentis antidepressivis non respondet, probabilitatem remissionis completae intra duos menses, medicamentis additis, consequendae humilem manere. Data desperatione quorundam aegrotorum et resistentia eorum medicamentis, fiducia in curatione facile subrui potest. Num persona cum perturbatione depressiva maiori medicamentis respondet? Num aegrotus medicinaliter infelix est? Hoc experimentum a Reif et al. factum necessitatem illustrat ut medici optimismum et pertinaciam in curatione sua demonstrent, sine quibus nimis multi aegroti insufficienter curantur.

Cum patientia magni momenti sit, etiam celeritas qua perturbatio depressiva tractatur magni momenti est. Aegroti naturaliter quam celerrime convalescere volunt. Cum spes beneficii aegroti gradatim decrescat cum singulis defectibus curationis antidepressivae, considerandum est ut primum efficacissima curatio tentetur. Si solae determinantes quod antidepressivum eligendum sit post defectionem curationis duorum medicamentorum sunt efficacia et salus, tum experimentum ESCAPE-TRD rationabiliter concluderet esketaminum nebulam nasalem praeferri debere ut therapia tertiae lineae. Attamen therapia sustentans cum esketamino nebula nasali plerumque visitationes hebdomadales vel bis in hebdomada requirit. Ergo, sumptus et incommoditas verisimiliter factores decisivi erunt usum eorum afficientes.

Esketamina, nebula nasalis, non erit solus antagonista glutamati qui in praxim clinicam ingredietur. Recens meta-analysis suggerit ketaminam racemicam intravenosam efficaciorem esse posse quam esketaminum, et duo magna experimenta comparata usum ketaminae racemicae intravenosae in cursu posteriori curationis ut optionem pro aegris qui therapiam electroconvulsivam requirunt sustinent. Videtur adiuvare ad prohibendam depressionem ulteriorem et ad vitam aegroti regendam.