nuntii

Senescens numerus incolarum exponentialiter crescit, et postulatio curae diuturnae etiam celeriter crescit; Secundum Organizationem Mundialem Salutis (OMS), circiter duo ex tribus hominibus qui senectutem attingunt auxilio diuturno ad vitam cotidianam indigent. Systema curae diuturnae toto orbe terrarum his crescentibus postulationibus occurrere laborant; Secundum relationem progressus Decennii Consociationis Nationum de Sana Senescentia (2021-2023), tantum circiter 33% nationum relationum sufficientes opes habent ad curam diuturnam in systemata sanitaria et socialia iam exstantia integrandam. Systema curae diuturnae insufficientia onus crescente imponunt curatoribus informalibus (plerumque membris familiae et sociis), qui non solum partes primas agunt in salute et functione recipientium curam conservanda, sed etiam ut duces systematibus sanitariis complexis funguntur quae opportunitatem et continuitatem curae curae praestant. Circa 76 miliones curatorum informalium curam in Europa praebent; In nationibus Organizationis pro Cooperatione Oeconomica et Progressu (OECD), circiter 60% seniorum plene a curatoribus informalibus curantur. Cum crescente fiducia in curatores informales, urgente necessitate est systemata auxilii idonea constituere.

Curatores saepe ipsi maiores natu sunt et fortasse chronicas, fragilitates, aut impedimenta aetate orta patiuntur. Comparatis cum curatoribus iunioribus, necessitates physicae operis curandi has condiciones medicas praeexistentes exacerbare possunt, ducens ad maiorem laborem physicum, anxietatem, et malam sui ipsius aestimationem valetudinis. Studium anni 2024 invenit adultos maiores natu cum officiis curandi informalibus gravem detrimentum in valetudine physica expertos esse, comparatis cum non-curatoribus eiusdem aetatis. Curatores maiores natu qui curam praebent aegrotis cura intensiva requirentibus, praecipue vulnerabiles sunt effectibus adversis. Exempli gratia, onus in curatores maiores natu augetur in casibus ubi curatores dementia affecti apathiam, irritabilitatem, aut maiores impedimenta in actionibus instrumentalibus vitae quotidianae exhibent.

Inaequalitas inter genera inter curatores informales magna est: curatores saepe sunt mulieres mediae aetatis et seniores, praesertim in terris pauperibus et mediis redituum. Mulieres etiam magis propensi sunt ad curam praebendam morbis complexis, ut dementia. Curatores feminae altiores gradus symptomatum depressionis et declinationis functionis rettulerunt quam curatores viri. Praeterea, onus curae negative afficit mores curationis valetudinis (inclusa officia praeventionis); studium anno 2020 factum inter mulieres aetatis 40 ad 75 ostendit nexum negativum inter horas laboris curae et acceptationem mammographiae.

Opus curae consequentias negativas habet, et auxilium curatoribus senioribus praebendum est. Primum gradum criticum in auxilio aedificando est plus in systemata curae diuturnae investire, praesertim cum opes limitatae sunt. Quamquam hoc criticum est, mutationes amplae in cura diuturna non uno die evenient. Quare magni momenti est auxilium immediatum et directum curatoribus senioribus praebere, per institutionem ad augendam eorum intelligentiam symptomatum morbi a curatoribus exhibitorum et ad eos adiuvandos ut onera et sollicitudines curae conexas melius administrent. Magni momenti est rationes et interventiones ex prospectu generis evolvere ad inaequalitates generis in cura informali diuturna eliminandas. Rationes potentiales effectus generis considerare debent; exempli gratia, subsidia pecuniaria curatoribus informalibus effectus negativos non intentos in mulieres habere possunt, participationem earum in vi laboris deterrentes et sic partes generis traditionales perpetuantes. Praeferentiae et opiniones curatorum etiam in rationem ducendae sunt; curatores saepe se neglectos, subaestimatos sentiunt, et a consilio curae aegroti exclusos esse dicunt. Curatores directe in processu curae implicantur, itaque vitale est ut opiniones eorum aestiment et in decisiones clinicas incorporentur. Denique, plura investigationes necessariae sunt ad melius intellegendas singulares difficultates valetudinis et necessitates curatorum seniorum et ad informandas interventiones; recognitio systematica studiorum de interventionibus psychosocialibus pro curatoribus ostendit curatores seniores in talibus studiis adhuc subrepraesentatos esse. Sine sufficienti notitia, impossibile est rationabile et directum auxilium praebere.

Senescens numerus hominum non solum ad continuum incrementum numeri seniorum cura indigentium ducet, sed etiam ad correspondentem incrementum numeri seniorum curae suscipientium. Nunc tempus est hoc onus minuere et in saepe neglectam manum operariorum seniorum curantium intendere. Omnes seniores, sive curam accipientes sive curatores, vitam sanam vivere merentur.