nuntii

Mulieribus aetatis procreandi epilepsia laborantibus, securitas medicamentorum anticonvulsivantium maximi momenti est et eis et prole earum, cum medicamenta saepe requirantur per graviditatem et lactationem ad effectus convulsionum minuendos. Utrum progressus organorum fetalium a curatione medicamentorum antiepilepticorum maternorum per graviditatem afficiatur, cura est. Studia priora suggesserunt inter medicamenta anticonvulsivantia traditionalia, acidum valproicum, phenobarbital, et carbamazepinum pericula teratogena praebere posse. Inter nova medicamenta anticonvulsivantia, lamotriginum relative tutum habetur fetui, dum topiramatum periculum fissurae labii et palati fetalis augere potest.

Plura studia neurodevelopmentalitatis nexum inter usum acidi valproici maternum per graviditatem et functionem cognitivam imminutam, autismum, et perturbationem hyperactivitatis cum deficit attentionis (ADHD) in prole demonstraverunt. Attamen, testimonia altae qualitatis de relatione inter usum topiramati maternum per graviditatem et neurodevelopmentalitatem prolis adhuc insufficientia manent. Feliciter, novum studium proxima hebdomade in ephemeride "New England Journal of Medicine" (NEJM) publicatum nobis etiam plura testimonia affert.

In mundo reali, experimenta clinica aleatoria magnae scalae non fieri possunt in mulieribus epilepsia affectis, quibus medicamenta anticonvulsiva indigent ad salutem medicamentorum investigandam. Quam ob rem, registra graviditatis, studia cohortis, et studia casuum et testium consilia studiorum usitatissima facta sunt. Ex prospectu methodologico, hoc studium unum ex studiis altae qualitatis est quae nunc adhiberi possunt. Eius praecipua sunt haec: methodus studii cohortis magnae copiae incolarum fundatae adhibita est. Quamquam consilium retrospectivum est, data ex duabus magnis databasibus nationalibus systematum Medicaid et Medicare Civitatum Foederatarum proveniunt, quae antea conscriptae sunt, itaque fides datorum alta est; tempus medianum observationis subsequentis biennium erat, quod plerumque tempus ad diagnosim autismi requisitum implevit, et fere 10% (plus quam 400,000 casus in summa) per plus quam octo annos observati sunt.

Studium plus quam quattuor miliones mulierum gravidarum idonearum comprehendit, quarum XXVIII milia nongentos quinquaginta duas epilepsia affectas esse diagnoscivit. Mulieres secundum quod medicamenta antiepileptica an alia medicamenta post undevicesimam hebdomadem gestationis (stadium quo synapses formari pergunt) sumebant, divisæ sunt. Topiramatum in grege exposito, acidum valproicum in grege positivo comparationis, et lamotriginum in grege negativo comparationis erat. Grex non expositus comparationis omnes mulieres gravidas comprehendit quae nulla medicamenta antiepileptica a nonaginta diebus ante ultimam menstruationem usque ad tempus partus sumebant (etiam epilepsia inactiva vel non curata includens).

Eventus demonstraverunt aestimationem incidentiae cumulativae autismi ad aetatem octo annorum 1.89% fuisse inter omnem progeniem nullis medicamentis antiepilepticis expositam; inter progeniem matribus epilepticis natam, incidentia cumulativa autismi erat 4.21% (95% CI, 3.27-5.16) in pueris qui medicamentis antiepilepticis non expositi erant. Incidentia cumulativa autismi in progenie topiramato, valproato, vel lamotrigino exposita erat 6.15% (95% CI, 2.98-9.13), 10.51% (95% CI, 6.78-14.24), et 4.08% (95% CI, 2.75-5.41), respective.

Comparatum cum fetibus non expositis medicamentis anticonvulsivantibus, periculum autismi pro propensitatis gradibus accommodatum erat hoc modo: erat 0.96 (95%CI, 0.56~1.65) in grege expositionis topiramati, 2.67 (95%CI, 1.69~4.20) in grege expositionis acidi valproici, et 1.00 (95%CI, 0.69~1.46) in grege expositionis lamotrigini. In analysi subgregum, auctores similes conclusiones duxerunt, fretus utrum aegroti monoterapiam acceperint, dosi therapiae medicamenti, et utrum expositio medicamenti relata in graviditate prima fuerit.

Eventus demonstraverunt progeniem mulierum gravidarum epilepsia affectarum periculum autismi maius (4.21 centesimas) habuisse. Neque topiramatum neque lamotriginum periculum autismi in progenie matrum quae medicamenta anticonvulsiva in graviditate sumpserunt auxerunt; tamen, cum acidum valproicum in graviditate sumtum est, periculum autismi in progenie, pro dosi dependente, auctum erat. Quamquam studium solum in incidentia autismi in progenie mulierum gravidarum medicamenta anticonvulsiva sumentium intenta est, nec alia communia eventa neurodevelopmental, ut declinationem cognitivam in progenie et ADHD, tractavit, tamen neurotoxicitatem relative debilem topiramati in progenie comparata cum valproato reflectit.

Topiramatum plerumque non habetur substitutio idonea pro natrio valproato in graviditate, quia periculum fissurae labii et palati necnon parvitatem pro aetate gestationis augere potest. Praeterea, sunt studia quae suggerunt topiramatum periculum perturbationum neurodevelopmentalitatis in prole augere posse. Attamen studium NEJM ostendit, si solum effectum in neurodevelopment prolis consideramus, pro mulieribus gravidis quibus valproatum ad convulsiones antiepilepticas uti necesse est, necesse esse periculum perturbationum neurodevelopmentalitatis in prole augere. Topiramatum ut medicina alternativa adhiberi potest. Notandum est proportionem incolarum Asiaticorum et aliarum insularum Pacificarum in tota cohorte valde humilem esse, tantum 1% totius cohortis repraesentantem, et differentias raciales in reactionibus adversis ad medicamenta antiepileptica exstare posse, ergo utrum eventus huius studii directe ad incolas Asiaticos (inclusis Sinensibus) extendi possint, pluribus eventubus investigationis incolarum Asiaticorum in futuro confirmandum est.