nuntii

Post ingressum in aetatem adultam, auditus humanus paulatim decrescit. Pro singulis decem annis aetatis, incidentia amissionis auditus fere duplicatur, et duae tertiae partes adultorum aetatis ≥ 60 aliquo modo amissionem auditus clinicē significantem patiuntur. Est correlatio inter amissionem auditus et perturbationem communicationis, declinationem cognitivam, dementiam, auctos sumptus medicos, et alia eventa valetudinis adversa.

Omnes per totam vitam paulatim auditus iacturam aetate ortam experientur. Facultas auditus humana pendet ex eo utrum auris interna (cochlea) accurate sonum in signa neuralia (quae deinde a cortice cerebri in significationem tractantur et decodificantur) codificare possit. Quaevis mutationes pathologicae in via ab aure ad cerebrum effectus adversos in auditum habere possunt, sed auditus iactura aetate orta, cochleam attingens, causa frequentissima est.

Characteristica amissionis auditus aetate ortae est paulatim amissio cellularum pili auditivarum in aure interna, quae sonos in signa neuralia transcribent. Dissimiles aliis cellulis in corpore, cellulae pili auditivae in aure interna regenerari non possunt. Sub effectibus cumulativis variarum causarum, hae cellulae paulatim per totam vitam hominis amittuntur. Inter factores periculi gravissimos amissionis auditus aetate ortae sunt aetas provectior, color cutis clarior (qui est index pigmentationis cochlearis, quia melaninum effectum protectivum in cochleam habet), masculinitas, et expositio ad strepitum. Alii factores periculi sunt factores periculi morborum cardiovascularium, ut diabetes, fumigans, et hypertensio, quae ad laesionem microvascularem vasorum sanguineorum cochleariorum ducere possunt.

Auditus humanus paulatim decrescit dum ad aetatem adultam ingrediuntur, praesertim cum ad sonos altae frequentiae audiendos venit. Frequentia amissionis auditus clinicē significantis cum aetate crescit, et pro singulis decem annis aetatis, incidentia amissionis auditus fere duplicatur. Ergo, duae tertiae partes adultorum aetatis ≥ 60 aliquo modo amissionis auditus clinicē significantis laborant.

Studia epidemiologica correlationem inter auditus iacturam et impedimenta communicationis, declinationem cognitivam, dementiam, sumptus medicos auctos, aliaque eventa valetudinis adversa demonstraverunt. Per decennium proximum, investigationes praecipue in effectu auditus iacturae in declinationem cognitivam et dementiam intentae sunt; his indiciis innixae, Commissio Lancet de Dementia anno 2020 conclusit auditus iacturam in media et senectute maximum factorem periculi potentialiter modificabilem esse ad dementiam evolvendam, 8% omnium casuum dementiae repraesentantem. Conicitur principalem mechanismum quo auditus iactura declinationem cognitivam et periculum dementiae auget esse effectus adversos auditus iacturae et insufficientis codificationis auditivae in onere cognitivo, atrophia cerebri, et isolatione sociali.

Auditus iactura, aetate orta, in utraque aure paulatim et subtiliter se manifestabit, sine perspicuis eventibus incitantibus. Audibilitatem et claritatem soni, necnon experientiam communicationis quotidianae hominum, afficiet. Qui levi auditus iactura laborant, saepe non intellegunt auditum suum deficere, sed potius credunt difficultates auditus a factoribus externis, ut loquela obscura et strepitu circumstantiali, causari. Homines gravi auditus iactura affecti paulatim difficultates claritatis orationis etiam in ambitu quieto animadvertent, dum loquentes in ambitu strepituoso defessi sentient, quia plus conatus cognitivi requiritur ad signa orationis attenuata percipienda. Plerumque, familiares optimam intelligentiam difficultatum auditionis aegroti habent.

Cum problemata auditus aegroti aestimantur, interest intellegere perceptionem auditus personae a quattuor factoribus pendere: qualitate soni advenientis (velut attenuatione signorum vocalium in conclavibus cum strepitu circumstanti vel echo), processu mechanico transmissionis soni per aurem mediam ad cochleam (i.e. auditus conductivus), cochlea conversione signorum sonorum in signa electrica neuralia et transmissione eorum ad cerebrum (i.e. auditus neurosensorialis), et cortice cerebri decodificatione signorum neuraliorum in significationem (i.e. processus auditivus centralis). Cum aegrotus problemata auditus detegit, causa quaelibet ex quattuor partibus supra dictis esse potest, et in multis casibus, plus quam una pars iam affecta est antequam problema auditus manifestum fit.

Propositum aestimationis clinicae praeliminaris est aestimare utrum aegrotus facile curabilem auditus iacturam conductivam habeat an alias formas auditus iacturae quae ulteriorem aestimationem ab otolaryngologo requirere possint. Auditus iactura conductiva quae a medicis familiaribus curari potest includit otitem mediam et embolismum cerumen, quae determinari possunt secundum historiam medicam (ut initium acutum cum dolore auris, et plenitudo auris cum infectione tractus respiratorii superioris) vel examinationem otoscopiam (ut embolismus cerumen completus in meatu auditorio). Symptomata et signa auditus iacturae comitantia quae ulteriorem aestimationem vel consultationem ab otolaryngologo requirunt includunt fluxum auris, otoscopiam abnormalem, tinnitus persistens, vertiginem, fluctuationes vel asymmetriam auditus, vel subitam auditus iacturam sine causis conductivis (ut effusio auris mediae).

Subita auditus neurosensorialis amissio una est ex paucis auditus amissis quae aestimationem urgentem ab otolaryngologo requirunt (praesertim intra tres dies ab initio), cum diagnosis praecox et usus interventionis glucocorticoidis casus recuperationis auditus augere possint. Subita auditus neurosensorialis amissio relative rara est, cum incidentia annua 1/10000, saepissime in adultis 40 annos natis vel supra. Comparata cum auditus amissione unilaterali ob causas conductivas, aegroti cum subita auditus amissione neurosensoriali plerumque auditionem acutam et sine dolore in una aure referunt, quae fere omnino incapacitatem alios loquentes audiendi vel intelligendi efficit.

Multae nunc methodi iuxta lectum ad auditus iacturam examinandam exstant, inter quas probationes susurrandi et probationes digitorum torquendi. Attamen, sensibilitas et specificitas harum methodorum examinationis valde variant, et earum efficacia limitata esse potest secundum probabilitatem auditus iacturae aetate relatae in aegris. Maxime interest notare, cum auditus gradatim per totam vitam hominis decrescat (Figura 1), qualescumque sint eventus examinationis, inferri posse aegrotum certum gradum auditus iacturae aetate relatae habere secundum aetatem, symptomata auditus iacturam indicantia, et nullas alias causas clinicas.

Damnum auditus confirma et aestima, et ad audiologum refer. Dum auditus aestimatur, medicus audiometro calibrato in conclavi insono insono utitur ad auditum aegroti examinandum. Minimam intensitatem soni (i.e. limen auditus) quam aegrotus certo detegere potest in decibelibus intra ambitum 125-8000 Hz aestima. Limen auditus humile bonum auditum indicat. In pueris et iuvenibus, limen auditus pro omnibus frequentiis prope 0 dB est, sed aetate crescente, auditus gradatim decrescit et limen auditus gradatim crescit, praesertim pro sonis altae frequentiae. Organizatio Mundialis Salutis auditum classificat secundum limen medium auditus personae in frequentiis soni maximi momenti pro loquela (500, 1000, 2000, et 4000 Hz), quod medium tonorum purorum quattuor frequentiarum [PTA4] appellatur. Medici vel aegroti impulsum gradus auditus aegroti in functionem et strategias administrationis aptas secundum PTA4 intellegere possunt. Aliae probationes peractae per auditus, ut probationes auditus conductionis osseae et comprehensionis linguae, etiam adiuvare possunt ad distinguendum utrum causa amissionis auditus sit amissio auditus conductiva an amissio auditus centralis, et consilium praebent ad apta consilia rehabilitationis auditus.

Fundamentum clinicum principale ad auditionis iacturam aetate ortam tractandam est accessibilitatem vocis aliorumque sonorum in ambitu auditorio (velut musicae et soni alarmarum) augere ut communicatio efficax, participatio in actionibus cotidianis, et salus promoveantur. In praesenti, nulla therapia restitutiva pro auditionis iactura aetate orta exstat. Curatio huius morbi imprimis in protectione auditus, adoptione rationum communicationis ad qualitatem signorum auditoriorum advenientium optimizandam (praeter strepitum circumstantem), et usu instrumentorum auditus et implantationum cochlearum aliarumque technologiarum auditus versatur. Usus instrumentorum auditus vel implantationum cochlearum in populatione beneficiaria (ab auditu determinata) adhuc perhumilis est.
Studium rationum tutelae auditus est expositionem ad sonitum minuere, sive a fonte soni abstinendo sive volumen fontis soni minuendo, necnon, si opus sit, instrumentis tutelae auditus (velut obturatoribus auricularibus) utendo. Rationes communicationis includunt homines ad colloquia facie ad faciem habenda hortari, eos inter se distare in colloquiis, et sonitum circumstantem minuere. Cum facie ad faciem communicatur, auditor signa auditiva clariora recipere potest, necnon vultus loquentis et motus labiorum videre, quod systemati nervoso centrali adiuvat ad signa vocis interpretanda.
Instrumenta auditus manent praecipua methodus interventionis ad auditionis iacturam aetate ortam curandam. Instrumenta auditus sonum amplificare possunt, et instrumenta auditus provectiora etiam rationem signi ad sonum soni desiderati per microphona directionalia et processum signi digitalis emendare possunt, quod ad communicationem in ambitu strepente emendandam maximi momenti est.
Instrumenta auditus sine praescriptione apta sunt adultis cum levi vel moderata auditus iactura. Valor PTA4 plerumque minor est quam 60 dB, et haec multitudo 90% ad 95% omnium aegrotorum auditus iacturae constituit. Comparata cum hoc, instrumenta auditus cum praescriptione sonum altius emittunt et adultis cum graviore auditus iactura apta sunt, sed a peritis auditus tantum obtineri possunt. Cum mercatus maturuerit, pretium instrumentorum auditus sine praescriptione comparabile esse expectatur cum obturatoribus auricularibus sine filo altae qualitatis. Cum efficacia instrumentorum auditus proprietas consueta auricularium sine filo fiat, instrumenta auditus sine praescriptione empta fortasse non different ab auricularibus sine filo.
Si gravis est auditus iactura (valor PTA4 plerumque ≥ 60 dB) et adhuc difficile est alios intellegere post usum instrumentorum auditus, chirurgia implantationis cochlearis accipi potest. Implantationes cochleae sunt instrumenta prosthetica neuralia quae sonum codificant et nervos cochleares directe stimulant. Ab otolaryngologo implantantur per chirurgiam extra nosocomium, quae circiter duas horas durat. Post implantationem, aegroti 6-12 menses requirunt ut ad auditum per implantationes cochleares consecutum accommodent et stimulationem electricam neuralem ut linguam et sonum significantem percipiant.